Tekst

Genoeg contrast tussen twee kleuren is van belang voor mensen die niet goed kunnen zien. Het helpt om het verschil tussen kleuren beter te zien.

De contrastverhouding voor tekst moet voldoen aan minimaal:

Deze contrasteisen gelden ook voor tekst op afbeeldingen.

Webpagina’s moeten een titel hebben die het onderwerp of doel van de pagina beschrijft. Met een goede paginatitel kunnen gebruikers een pagina gemakkelijk terugvinden als er bijvoorbeeld meerdere tabbladen open staan.

De paginatitel wordt ook gebruikt door mensen die een schermlezer gebruiken om snel een idee van de inhoud van de pagina te krijgen.

Een paginatitel voor een webpagina wordt gegeven met het <​​title>-element in het <​​head>-element. In het <​​title>-element moet altijd tekst staan.

In de code ziet dat er zo uit:

Koppen moeten het onderwerp of doel van de onderliggende tekst beschrijven. Koppen helpen mensen om snel te begrijpen waar een webpagina of document over gaat. Gebruik daarom verschillende kopniveaus om de content goed te structuren.

Zorg dat elke kop iets zegt over de tekst die eronder staat, zodat de koppen de onderliggende content goed beschrijven. Dit helpt iedereen om een tekst beter te begrijpen, en alle koppen samen horen een goed beeld te geven van de hele content. Een kop moet dus ook altijd content hebben.

Mensen die gebruik maken van een schermlezer kunnen een lijst van alle koppen gebruiken om over de webpagina te navigeren.

Koppen zijn vaak te herkennen aan een afwijkende opmaak, zoals een grotere lettergrootte, vetgedrukte tekst, of een andere kleur tekst. Deze betekenis moet ook in de code worden toegevoegd, zodat het ook door software te begrijpen is. Zorg daarom dat alle tekst die er uit ziet als een kop en ook de functie heeft van een kop wordt opgemaakt met een kop-element.

Zorg voor een passend kopniveau. Alle koppen samen moeten een goed beeld geven van de inhoud van de webpagina.

Bezoekers die gebruik maken van een schermlezer kunnen een lijst van alle koppen gebruiken om over de pagina te navigeren. Zij kunnen eventueel ook gelijk springen naar de volgende kop.

Zorg dat koppen worden opgemaakt met een HTML kop-element (<​h1> t/m <​h6>).

Zorg ook dat de volgorde van de koppen en tussenkoppen logisch is. Een paar vuistregels zijn:

Lijsten zijn vaak te herkennen aan een opsommingsteken of een nummer voor het lijstonderdeel. Mensen die de tekst kunnen zien, herkennen hieraan meteen wat de lijsten zijn maar dit soort vormgeving moet niet de enige manier zijn waarop dit wordt overgebracht.

De betekenis moet ook in de code worden toegevoegd zodat het ook door software te begrijpen is. Zorg daarom dat alle tekst die er uit ziet als een lijst en ook de functie heeft van een lijst wordt opgemaakt met een passend lijst-element.

Er zijn verschillende soorten lijsten:

Opsomming

Onderdelen in een opsomming worden voorafgegaan door een opsommingsteken zoals een bolletje of een streepje. Gebruik opsommingen als de volgorde van de onderdelen in de lijst niet belangrijk is.

In de code ziet dat er zo uit:

Genummerde lijst

Onderdelen in een genummerde lijst worden voorafgegaan door een nummer. Gebruik genummerde lijsten als de volgorde van onderdelen in de lijst wél belangrijk is.

In de code ziet dat er zo uit:

Lijst met beschrijvingen

Gebruik een lijst met beschrijvingen bij lijsten die bestaan uit een naam, term of begrip met een beschrijving die daar bij hoort. Gebruik deze lijsten bijvoorbeeld voor een verklarende woordenlijst. Binnen een lijst met beschrijvingen wordt het <​dt​>-element gebruikt om een term aan te geven en wordt het <​dd​>-element om de beschrijving aan te geven.

In de code ziet dat er zo uit:

Tabellen bestaan uit rijen en kolommen. Tabelkoppen zijn vaak te herkennen aan een afwijkende opmaak, zoals een andere achtergrond of vetgedrukte tekst. Individuele cellen worden vaak onderscheiden door een rand of een wisselende rijkleur. Mensen die de tabel kunnen zien, kunnen deze relaties vaak snel herkennen maar dit soort vormgeving moet niet de enige manier zijn waarop de structuur en relaties worden overgebracht.

De betekenis moet ook in de code worden toegevoegd zodat het ook door software te begrijpen is. Dit is handig voor mensen die gebruik maken van hulptechnologieën. Zorg daarom dat alle tabellen worden opgemaakt met een tabel-element en dat tabelkoppen worden opgemaakt met een tabelkop-element. Hiermee wordt dan vastgelegd welke cellen koppen zijn en in welke cellen gegevens staan en wat de onderlinge relaties tussen de cellen zijn.

In de code ziet dat er zo uit:

Geef de tabel ook een korte beschrijving. Deze beschrijving wordt in de code vastgelegd met een <​caption​>-element. Een goede beschrijving helpt bezoekers om een tabel te vinden en te begrijpen waar de tabel over gaat.

In de code ziet dat er zo uit:

Geef elke link een beschrijvende linktekst die het doel van de link uitlegt. Linkteksten zoals ‘lees meer’ of ‘klik hier’ zijn niet duidelijk genoeg. Daarom is het belangrijk om linkteksten te gebruiken die zelf aangeven waar de link naartoe leidt. Zo is gemakkelijk het verschil te zien tussen verschillende links op dezelfde pagina.

Schermlezers kunnen een overzicht van alle links presenteren. Zo kan snel worden genavigeerd naar de inhoud.

Als het echt niet anders kan, dan mag ook nog de context van de link worden gebruikt om het doel van de link te beschrijven. Bijvoorbeeld dezelfde zin, paragraaf of in dezelfde tabelcel. De linktekst kan in de code ook worden uitgebreid met het aria-label-attribuut of met het title-attribuut.

In de code ziet dat er zo uit:

Wat ook kan is het verbergen van een deel van de linktekst met CSS:

Verwijs in instructies niet alleen naar zintuiglijke eigenschappen van componenten zoals vorm, kleur, omvang, locatie, oriëntatie of geluid. Gebruik daarnaast ook tekst.

Schrijf dus niet:

Maar zeg wel:

Instructies waarin alleen zintuiglijke eigenschappen worden gebruikt zijn niet door alle bezoekers goed te volgen. Zo kunnen bezoekers die blind of slechtziend zijn vorm, omvang of locatie niet waarnemen. Instructies waarin alleen geluid wordt gebruikt zijn niet, of niet goed, te volgen voor bezoekers die doof of slechthorend zijn.

Voorleessoftware kan tekst omzetten in spraak. Als de taal niet, of op een verkeerde manier, is aangegeven in de code, dan kan de voorleessoftware de tekst niet duidelijk voorlezen.

Stel de standaardtaal van een website in. Dit helpt software om de taal van de content te bepalen.

De taal van een website wordt ingesteld met het lang-attribuut in het <​​html​>-element.

In de code ziet dat er zo uit:

Elke taal heeft zijn eigen code. Voor Nederlands is dat ‘nl‘ (lang="nl"), voor Engels ‘en‘ (lang="en"), en voor Duits ‘de‘ (lang="de").

Voorleessoftware kan tekst omzetten in spraak. Als de taal niet, of op een verkeerde manier, is aangegeven in de code, dan kan de voorleessoftware de tekst niet duidelijk voorlezen.

Als een zin of paragraaf in de content in een andere taal dan de standaard taal is geschreven, dan moet dit worden aangegeven in de code. Zo kan software de taal van de webpagina bepalen. Deze verplichting geldt alleen voor zinnen en paragrafen, dus niet voor losse woorden.

Een taalwissel voor onderdelen van een webpagina wordt ingesteld met het lang-attribuut in het element die een andere taal heeft dan de hoofdtaal van de website. Het lang-attribuut kan worden gebruikt op blok-elementen (<​​div​>, <​​p​>, <​​table​>, enz.) maar ook op inline-elementen (<​​span​>, <​​a​>, <​​strong​>, enz.).

In de code ziet dat er zo uit:

Elke taal heeft zijn eigen code. Voor Nederlands is dat ‘nl‘ (lang="nl"), voor Engels ‘en‘ (lang="en"), en voor Duits ‘de‘ (lang="de").